- partlatmaq
- f.1. Partlayış nəticəsində dağıtmaq, parçalamaq. Dağı partlatmaq. – <Firəngiz:> Qabağı kəsən, mane olan sal qayaları necə də partladıb dərəyə endirirlər. B. Bayramov. // Partlayış əmələ gətirib dağıtmaq, məhv etmək. Düşmən gəmisini partlatmaq. Elektrik stansiyasını partlatmaq.2. məc. Güllə ilə vurub öldürmək. <Sərvər:> Qol qoy, yoxsa partladaram səni! Ü. H..3. Partlamasına səbəb olmaq (şin və s. haqqında). Şini partlatmaq. Voleybol topunu partlatmaq.4. Yarıq-yarıq etmək, üzərində dərin çatlar əmələ gətirmək; çatlatmaq. Şaxta dərisini partlatdı. Yağış narları partlatdı. // məc. Daxili əzab vermək, incitmək, üzüntü vermək (adətən «ürəyini», «başını» sözləri ilə). Haqsızlıq adamı partladır. – <İncə:> Dursun dayı, anlat ki, mən müqəssir deyiləm, mənim ürəyimi partlatmasınlar. C. C.. Beynimdəki qara fikirlər başımı partlatmaq istəyirdi. H. N..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.